|
Mag je als media-activist ingrijpen in de werkelijkheid? Daarover bestaat stevige discussie onder media-activisten, en ook onder fotografen. Een radicale stroming stelt dat de kleinste ingreep de realiteit aantast en manipuleert. Dat kan ver gaan. De Parijse vrije tv-zender Ondes Sans Frontières weigerde montage en zond enkel ruwe videobeelden uit.
Ook sommige fotografen propageren strenge regels: ze stellen dat een fotograaf geen aanwijzingen mag geven, niet mag bijlichten of retoucheren. Met zulke principes verzetten ze zich tegen politieke beeldmanipulatie om de publieke opinie te misleiden.
Denk aan Timisoara in Roemenië. Eind 1989 werden in die stad tientallen lijken op straat aangetroffen. Het gerucht werd rondgestrooid - en de media geloofden het - dat het slachtoffers waren van de repressie van president Ceaucescu. Maar de lichamen kwamen uit het gemeentelijk sterfhuis. "Liegen met beelden is erger dan liegen met woorden", zei Donald Trelford van The Observer ooit. Maar manipuleer je ook, wanneer:
 je mensen regisseert voor een groepsfoto? Er moet altijd iemand opschuiven, anders krijgt de fotograaf hem of haar niet op de foto.
mensen poseren voor een foto? Als ze poseren, zijn ze veel meer zichzelf, fier en breed glimlachend of met een grimas om de fotograaf te pesten. Trouwens, in de beginjaren van de fotografie moesten mensen onbeweeglijk blijven staan, gedurende tientallen seconden.
je overdag flitst? Dat houdt in dat je de kleur van je foto’s moet corrigeren, anders tonen ze blauwe mensen.
tijdens het afdrukken in de donkere kamer sommige partijen oplicht? De grootste fotografen werken dagenlang aan hun afdrukken, samen met professionele printers, tot elk detail goed zit.
 LEES VERDER: Van SMS naar kort bericht // Feitenverslag // Begrijpelijke taal // Drempels overwinnen // Schrijfplan // Humor // Storytelling // Weblogs // Web-writing // Clichés // Fotoreportage // Fotocommunicatie // Class war // Fototaboes // Kleine televisie // Beeldverhalen //
|
