|
Als je in een collectief als Indymedia werkt, kun je perskaarten maken. Medewerkers kunnen zich dan openlijk als media-activisten manifesteren. Perskaarten vergemakkelijken meestal het werk. Hoewel, de politie treedt ook tegen persmensen steeds brutaler op.
De beste verdediging is tonen dat je je rechten kent. Dit zijn enkele argumenten:
 in België mag iedereen zich journalist noemen;
de titel van beroepsjournalist is wel beschermd: beroepsjournalisten vragen een accreditatie aan bij het ministerie van Binnenlandse Zaken; hun beroepskaart geeft toegang tot evenementen van staatsbelang, zoals topconferenties;
journalisten hebben een informatieplicht tegenover de publieke opinie; tegenover de politie beschermen ze hun bronnen;
sta erop dat je je vrij moet kunnen bewegen, ook wanneer activisten worden aangehouden, om de gebeurtenissen te kunnen observeren;
als de politie verbiedt dat je arrestaties filmt - zogezegd om de privacy van de arrestant te garanderen -, vraag dan uitdrukkelijk de toestemming van de arrestanten;
een perskaart is geen vrijgeleide: als je ze draagt, moet je hoofdzakelijk waarnemer blijven. Wanneer je toch actief wil meebetogen, laat dan je perskaart thuis.
 LEES VERDER: Wakker schudden // Onderwerpen genoeg // Alternatieven // Voorbereiding // Ter plaatse // Tips voor video // Tips voor audio // Tips voor foto // Schrijven & interviewen // Directe acties // Embargo // Betogingen // Perskaarten // Geef de feiten weer // Incidenten // Wat mag (niet)? // Verboden te filmen // Live from S-Hell // Persconferentie // Nieuwsmanagment // Onderhandelingen // Internationale actie // Op reis // Reporter in het buitenland // Lounge Lizards // Dagboek uit Bagdad //
|
